محاسبۀ شاخص‌های فقر با روش سلطۀ تصادفی در اقتصاد ایران (۱۳۸۳ و ۱۳۸۷)

  مقدمه : فقر از چالش‌های مطرح در اقتصاد هر کشور است. در سال‌های اخیر، فقر و روش‌های اندازه‌گیری آن در دو حوزۀ سیاست‌گذاری و دانشگاهی مدنظر قرار گرفته است. برنامه‌های توسعۀ اقتصادی بر تمام متغیرهای اقتصادی در هر کشور تأثیر می‌گذارد. حال با توجه به تأثیر برنامه‌های توسعه بر فقر، به مثابه متغیری اقتصادی، در این مقاله قصد داریم اثر برنامۀ چهارم توسعه را بر میزان فقر بررسی کنیم. در مطالعۀ حاضر‌ در‌ کنار‌ نتایج‌ کاربردی، روش جدیدی را برای مقایسۀ شاخص‌های فقر پیشنهاد‌ کرده‌ایم.   روش: در مقالۀ حاضر، با استفاده از داده‌های موجود، براساس روش سلطۀ تصادفی، تأثیر برنامۀ چهارم توسعۀ اقتصادی بر فقر تبیین می‌شود.   یافته‌ها : یافته‌های‌ مقاله بیانگر این است که فقر در طول دورۀ سال‌های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷، در‌ کل‌ کشور‌ و‌ نواحی روستایی و شهری‌ کاهش‌ یافته‌ است. به عبارت دیگر‌، اجرای‌ برنامۀ چهارم توسعۀ اقتصادی در کشور، کاهش‌ فقر نسبی را‌ به دنبال‌ داشته‌ است.   نتابج : نتایج حاکی از آن است که برنامۀ چهارم توسعه اثری مثبت روی میزان فقر دارد. همچنین برنامۀ چهارم توسعه سبب کاهش شکاف فقر و شدت فقر شده است. به عبارت دیگر، اثر برنامۀ چهارم توسعه بر فقر، مثبت بوده و آن را کاهش داده است.